Leuker werk of leuker contract?

Hoe belangrijk is een vast contract voor je en hoe belangrijk een leuke baan? Een Amsterdamse uitzendbureau heeft recent een onderzoek daarnaar gepubliceerd. Daarbij kijken ze vooral ook naar de verschillen tussen de generaties X, Y en Z. Ze komen tot, de niet zo verrassende, ontdekking dat de jongste generatie het meest open staat voor een flexibel contract. Maar dat is niet het enige dat ze concluderen.

De generatie Y, geboren in de jaren tachtig en negentig, en vooral ook de generatie Z, geboren rond 2000 en kort daarna, zijn meer vertrouwd met een wereld vol flexwerkers. Alleen dat al maakt de acceptatie groter. Ze zijn jonger en daardoor misschien ook nog iets meer bezig met het verwezenlijken van hun dromen, waardoor het type werk wellicht ook iets belangrijker is dan het type contract. Voor Z spelen daarbij bovendien vaak issues als de druk van een hypotheek of opgroeiende kinderen minder mee als het op de financiën aan komt.

Iets opvallender vind ik de conclusie dat de acceptatie van een job als flexwerker niet enkel aan de generatie op te hangen is. Flexwerker zijn vraagt toch ook om een andere mindset. Zelfs al biedt een vast contract vaak maar schijnvastigheid, dat gevoel laat niet iedereen gemakkelijk los. Dat heeft niets met de generatie te maken, eerder met je karakter.

Andersom werkt dat natuurlijk ook. Ik ken ze genoeg. Jaren op zoek naar een vaste baan geweest en nu, na een aantal jaren zonder vast contract, voelen ze zich beter dan ooit tevoren. Het geldt natuurlijk niet voor alle flexwerkers, maar voor een groot deel betekent ‘flexwerken’ ook de vrijheid om je eigen verantwoordelijkheid te nemen.

Die verantwoordelijkheid is voor veel mensen juist heerlijk. Verantwoordelijkheden die je zelf kan nemen en waarvoor je niet langer afhankelijk bent van een werkgever. Dat heeft niets met een generatie te maken. Dat is de mooie ontdekking van je eigen kwaliteiten.